Nadat ik mijn foto’s van mijn eerste bezoek aan het missiemuseum had bekeken, wist ik dat ik terug wilde. Hoewel je met één lens en uit de hand fotograferend ver kunt komen, is er voor een maximale kwaliteit vaak net wat meer nodig. Na overleg, mocht ik buiten openingstijden terugkomen voor een tweede sessie. Ik heb deze gebruikt om enkele van de eerder gemaakte foto’s te verbeteren en wat rustiger om me heen te kijken. Sommige foto’s vroegen om een iets andere invals- of beeldhoek. Met een statief en ultragroothoeklens kon ik nu beter weergeven wat ik oorspronkelijk wilde laten zien. Zo wilde ik graag de vitrine met watervogels er in één keer helemaal op hebben. Dankzij het kader van de vitrine, de stijl in het midden en de manier waarop de vogels met hun naamkaarten binnen het kader zijn geplaatst en belicht, lijkt deze foto op een opengeklapte pagina uit een oud geschilderd vogelhandboek.

De tweede indruk van het museum was wat minder overweldigend dan de eerste, maar gaf me wel de gelegenheid om beter te kijken. Soms is het enige wat je echt nodig hebt om goed te observeren, tijd en de wil om te zien. Nu ik de tweede sessie foto’s heb bekeken, weet ik zeker dat ik nog een keer terug wil. Niet meteen, maar later, als al deze beelden wat zijn weggezakt. Ik ben benieuwd wat mijn indrukken dan zullen zijn en welke foto’s ik dan zal maken.

De eerste foto is overigens door het museum gebruikt voor hun nieuwsbrief en staat in aangesneden vorm nu op hun site.

Lees ook: Missiemuseum in Steyl.