Ons bijenhotel wordt al jaren druk door tronkenbijtjes (Heriades truncorum) bewoond. Ze vliegen af en aan met stuifmeel en bergen dit op in de smalle gangetjes van het bijenhotel. Op dit stuifmeel wordt steeds één eitje gelegd, waarna elke cel met een dun laagje was wordt afgesloten en aan een nieuwe cel wordt begonnen.

Naast de opening van zo’n bamboestokje zitten vaak kleine knotswespen. Deze wachten geduldig tot de tronkenbij haar eitje heeft gelegd en zij wegvliegt om de cel af te sluiten. Het slanke wespje wurmt zich dan achterwaarts door de opening naar binnen en legt vliegensvlug haar eigen eitje in de cel van de tronkenbij, dit hele proces duurt slechts een paar seconden. Het gele stuifmeel wat als bewijs van de misdaad op het achterlijf van de knotswesp achterblijft, wordt buiten meteen weer weggepoetst. Omdat het wespeneitje al na twee, drie dagen uitkomt en het eitje van de tronkenbij pas na vier a vijf dagen, maakt het bijeneitje geen enkele kans. Soms wordt één cel van de tronkenbij op deze manier zelfs door meerdere knotswespen geparasiteerd. De eerste wespenlarve die uitkomt, gaat op zoek naar eventuele andere wespeneitjes en doodt deze nog voor hij aan het bijeneitje begint. Het eerste larvestadium heeft daarvoor speciale grote kaken. Pas als hij deze na vijf a zeven dagen helemaal heeft uitgezogen, begint hij aan de stuifmeelvoorraad om na zo’n 18 a 21 dagen een cocon te kunnen spinnen en zich te verpoppen.

De kleine knotswesp is vrij zeldzaam, en wordt pas sinds 1950 in ons land gevonden. Het slanke wespje heeft een buisvormig lichaam en wordt zo’n 6 a 9mm lang. Het is zwart met enkele geelwitte stippen en de mannetjes hebben knotsvormige antennes. Ze zijn zo succesvol dat er in veel bijenhotels bij ruim een derde van de tronkenbij-cellen een knotswesp uitkomt. De meeste kans om er een te zien is dan ook van juni tot augustus, als ze zich bij de steeds populairdere bijenhotels ophouden.

Lees ook: Tronkenbij (Heriades truncorum) en Appelglasvlinder (Synanthedon myopaeformis).