De gewone glimmerinktzwam groeit vaak in grote bundels op dood loofhout. Hun hoed wordt tussen de 1 en 3 cm groot en hun holle steel tot maximaal 10 cm hoog. Bij jongere exemplaren liggen de velumrestjes als kleine witte ronde korrels over de hoed verspreid. Deze hoed wordt, naarmate hij ouder wordt, steeds rimpeliger. Deze rimpels komen overeen met de locatie van de lange lamellen aan de onderzijde van de hoed. Bij jonge exemplaren zijn de lamellen nog wit, maar deze verkleuren al snel via grijsbruin naar zwart. Deze zwam is hygrofaan en de kleur van de hoed verandert afhankelijk van de hoeveel vocht die de zwam bevat. Over het algemeen variëren ze van grijs- tot beige-bruin.

In het Engels noemt men deze zwam de mica cap of, glistening inky cap. Net als bij de Nederlandse naam verwijzen ze naar de glinsterende velumresten op de hoed. Zodra deze paddenstoel wordt geplukt begint hij al te vervloeien. Al een uur na oogsten, lossen de lamellen zich op in een inktzwarte sporenrijke vloeistof. Dit proces van vloeibaar worden en oplossen door het aantrekken en absorberen van vocht uit de lucht wordt ook wel deliquescentie genoemd. Toch zijn jonge en direct geplukte exemplaren te eten, het koken van de paddenstoel stopt namelijk dit proces. In combinatie met alcohol kunnen ze echter giftig te zijn. Ze bevatten coprine, wat in combinatie met alcohol voor warmteaanvallen, duizelingen en ademnood kan zorgen. Vandaar dat ze veel in geneesmiddelen worden gebruikt om van alcoholverslaving af te komen.  Als dit alleen al niet genoeg reden zou zijn om ze niet te eten, moet je nog weten dat ze ook een absurd hoog kaliumgehalte bevatten (tot een halve gram per kilo) wat tot hartritme stoornissen kan leiden en dat ze net als veel andere zwammen zware metalen zoals lood en cadmium uit de grond in hun vlees kunnen opslaan.

De gewone glimmerinktzwam is nagenoeg niet te onderscheiden van de wat grotere en zeldzamere gladstelige glimmerinktzwam (Coprinellus truncorum) en wordt hier dus ook vaak mee verward. De gladstelige groeit iets minder vaak in groepen en heeft zoals de naam al suggereert een kale(re) steel.

Lees ook: Plooivoetstuifzwammen en zware metalen (Calvatia excipuliformis).