Deze kleine mot is het eerste insect dat resistent was tegen het bekende landbouwgif Bt-toxine. Dit gif wordt door een bacterie, Bacillus thuringiensis, afgescheiden en tast de darmwand van rupsen aan. Hierdoor houdt een insect op met eten en sterft binnen enkele dagen. Koolmotten wisten zich echter relatief snel aan te passen en zijn nu resistent. Bestrijding vindt nu vooral plaats door het inzetten van parasitaire insecten. Bij hoge temperaturen is de voortplantingssnelheid van de koolmot erg groot en kunnen ze flinke schade aan geteelde koolsoorten toebrengen. In gebieden waar strenge winters de populaties niet onder controle houden, ziet men deze vlinder dan ook als een echte plaag.

Lees ook: Middellandse Zeevlieg (Ceratitis capitata).

Steeds vaker blijkt de steen des aanstoots een monument voor minderheden. Het is zo makkelijk geworden om bedoeld of onbedoeld iemand op z’n teentjes te trappen. Zolang je tegen gelijk denkenden aantrapt noemt men dat spot of recht van meningsuiting. Eenzelfde trap met eenzelfde intentie tegen een anders denkende is echter veel gevaarlijker. Het is link om een minderheidsgroepering te beledigen. Voor je het weet staan zij op de bres en heb jij het gedaan, niemand wil bekend staan als een intolerante pestkop. Voor minderheidsgroeperingen is een belediging vaak een kans om hun stem te laten horen. Zij spelen de vermoorde onschuld en wijten hun overgevoeligheid aan de discriminatie van anderen. Met elke nieuwe rel groeit de steen des aanstoots, tot ze elke uiting overschaduwt en men alle controverse schuwt.

Minderheden hebben een belangrijke taak in een samenleving. Zij moeten ervoor zorgen dat juist niet alle neuzen dezelfde kant op staan. Ze zijn de stem van een oppositie die ons maant om twee keer na te denken. In een dialoog mag één stem echter niet overheersen, ook niet die van de minderheid. We mogen ons niet door de angst voor politieke incorrectheid laten verlammen.

Na een aantal jaren van stilte vind je nu weer veel wespspinnen (argiope bruennichi) in De Brand. Op een klein grasveld telde ik er binnen enkele minuten al meer dan honderd. Toen ik er een maand geleden was, vond je er alleen jonkies met rommelige webjes, vaak nog zonder stabilimentum. Veel hadden nog niet hun karakteristieke geel-zwarte strepen en waren niet groter dan enkele millimeters.

Nu stikt het er van de volwassen spinnen, vet geworden van de vele sprinkhanen en nachtvlinders die er op het veldje leven. Tussen het gras hingen nog de losse exuvia van eerdere vervellingen en hier en daar waren er spinnen met hun laatste vervelling bezig. Enkele koppeltjes waren al aan het paren, de onopvallend kleine mannetjes kropen voorzichtig naar de enorme wijfjes en het zal niet lang meer duren voor de vrouwtjes hun walnootgrote cocons gaan spinnen. Als het gras niet wordt gemaaid, kunnen er over een maand honderden eiercocons hangen.

Lees ook: Wespspin (Argiope bruennichi).

De nu vooral als Japans bekend staande papiervouwkunst van origami komt oorspronkelijk uit China. Kort na de uitvinding van papier begon men dit te vouwen en kwam men tot de conclusie dat je uit een vierkant stukje papier met slechts enkele vouwen al de meest complexe en intrigerende vormen kon maken. Deze vouwkunst verspreidde zich naar Japan waar men het volledig opnam in de manier van denken en ontwerpen. Pure origami  gaat uit van een vierkant stuk papier waarin niet mag worden geknipt. Om de vormen die men hiermee maakt wat natuurlijker te laten overkomen werkt men soms ook met bevochtigd papier en spreekt men van wet-folding origami. Dit stelt de vouwer in staat om ook zachte rondingen te maken. Als men echter in het papier gaat knippen of snijden spreekt men niet meer van origami maar van kirigami en als men meerdere velletjes papier met elkaar combineert om nog complexere structuren te maken spreken we van modulaire origami. De eenvoudige lijnen en gekantelde vlakken van het gevouwen papier hebben door de eeuwen heen de meest uiteenlopende ontwerpers geïnspireerd. Je vindt origami dan ook terug in de ontwerpen van verpakkingen, kleding, meubilair en verlichting.

Ook in deze kunstvorm zijn er kunstenaars die zich net als bij het Jirai Okimono hebben toegelegd op het maken van kevers. Je kunt je bijna niet voorstellen dat deze ontwerpen met poten, antennes en kaken uit slechts één vierkant velletje papier, zonder er in te knippen, zijn gemaakt. Ze zijn zo levensecht dat een kenner ze gemakkelijk tot op soortennaam kan determineren.

Moderne origami-ontwerpers maken steeds meer gebruik van computers. Hiermee berekenen ze de vouwlijnen en vouwen ze het papier voor. Het ontwerp kan dan door meerdere vouwen in één keer naar elkaar toe te bewegen nog complexere vormen aan nemen, zoals een kreeft, of Yoda, compleet met wandelstok.

Lees ook: Jizai Okimono en Oritsunagumono.