Humor wordt vaak ingezet als wapen, iedereen heeft zich wel eens met sarcasme of een snedige opmerking verdedigd. Dit soort acties beperken zich echt niet alleen tot individuele gevallen, er zijn genoeg situaties waar men grootschalig gebruik heeft gemaakt van tactieken die achteraf bezien alleen maar als komisch kunnen worden bestempeld.

Tijdens de tweede wereldoorlog wilden de nazi’s bijvoorbeeld beslag leggen op de volledige sardine vangst van Noorwegen. De bevolking was vanzelfsprekend verbolgen maar het verzet zag een kans. Een spion in het Nazi-hoofdkantoor had hen laten weten dat deze specifieke vangst gebruikt zou gaan worden voor de Duitse troepen. De beste ingemaakte sardines zouden daarbij naar de U-boot bemanningen van Saint-Nazaire gaan. Daar lagen de U-boten die de geallieerde schepen op de Atlantische Oceaan aanvielen. Het verzet verzocht hun contacten in Engeland direct om een grote hoeveelheid Croton-olie, een buitengewoon sterk laxeermiddel. Deze olie wist het verzet naar de sardinefabrieken te smokkelen en kwam uiteindelijk terecht in de blikjes die voor de Duitse onderzeeërs van Saint-Nazaire waren bestemd. De gevolgen voor de bemanning, die gezamenlijk waren opgesloten in zo’n onderzeeër, kan men zich wel voorstellen.

De Britten waren zo onder de indruk van deze Noorse strategie dat zij gelijk ook hun eigen diarree campagne begonnen. Men dropte flessen met een sterk laxatief, vergezeld van een handleiding, achter de vijandelijke linies. Hiermee maakten zij de Duitse soldaten duidelijk dat explosieve diarree nog altijd een stuk leuker was, dan worden opgeblazen. Veel soldaten brachten hun tijd dan ook liever in het ziekenhuisbed door dan in de loopgraven aan het front.

Bron: Black Propaganda-The British Malingering and Desertion Campaign against the Third Reich (Lee Richards) en Deceptions of World War II (William B. Breuer).