De film is nog maar net in de bioscopen en er wordt nu al gesproken over een klassieker. Het publiek en de critici zijn het deze keer met elkaar eens, Fury Road is een meesterwerk. Een duistere, waanzinnige film die nog het meest wegheeft van een visualisatie van de gitaarsolo van een hardrockband. De film heeft nagenoeg geen verhaal, amper karakteropbouw en geen snedige oneliners, slechts compromisloze actie en waanzinnig mooie cinematografie.

Mad max speelt zich af in een post apocalyptische wereld waar benzine, water en fatsoen schaars zijn. Mensen worden gebruikt als bloedzak, melkmachine of incubator en alleen het recht van de sterkste geldt. Tom Hardy speelt Max, de titulaire hoofdpersoon die we van de drie eerdere Mad Max films uit 1979, 1981 en 1985 kennen. George Miller pakt na 30 jaar opnieuw de handschoen op en blaast in één keer een heel genre nieuw leven in. Het verhaal is simpel, Max wordt gevangen genomen door Immortan Joe, een gestoorde Messias die al het water in een verder uitgestorven woestenij bezit. De eigenlijke hoofdpersoon van de film, imperator Furiosa, fantastisch neergezet door Charlize Theron, steelt Immortan Joe zijn persoonlijke harem/fokvee en probeert samen met Max te vluchten. Immortan Joe wil echter koste wat kost zijn bezit terug en dat resulteert in een waanzinnige achtervolging. Auto’s en levens worden achteloos opgeofferd, ontploffingen, botsingen beukend metaal en schurend zand volgen elkaar zo snel op dat de film je vrijwel geen adempauze gunt. En al die actie en al die waanzin is onwaarschijnlijk mooi gefilmd. Alles is ondergeschikt aan de cinematografie, geen compromis.