De regiseur van World War Z, Marc Forster had eerder Quantum of Solace (2008) uitgebracht. Hier liet Marc zien goed in staat te zijn een genre dat net door Martin Campbell op originele manier nieuw leven was ingeblazen, binnen twee uur volledig de nek om te draaien. Na Casino Royale (2006) deed Marc alles fout wat Martin eerder goed deed. Het is dan ook een klein wonder dat Hollywood Marc Forster nóg een film liet regisseren. Maar laten we eerlijk zijn, zombies zijn hot, hoe kun je nou een film met een megabudget én zombies verpesten?

In WWZ mag Brad Pitt de wereld redden. Hij speelt Gerry Lane, een pannenkoekenbakkende gezinsman die met de rest van de wereld wordt opgeschrikt door een zombie-apocalyps. Omdat Gerry vroeger een VN-controleur was, kan het leger hem goed gebruiken om de oorzaak van al deze ellende te achterhalen. Natuurlijk gaat er van alles mis, staan er zombies achter elke deur (of muur) en lukt het Gerry om wat er over is van de wereld (en zijn gezinnetje) te redden, wat dat betreft geen verassingen. Brad Pitt doet zijn best en weet gelukkig de aandacht redelijk bij de personages te houden en dat is hard nodig, want de zombies zelf worden eigenlijk nooit eng. Ondanks massa scenes, kapitaal verslindende maar matte special effects en een spaarzaam  ouderwets schrikeffect is dit geen geslaagde film. WWZ is een familiefilm, vaardig, vermakelijk maar nooit echt eng of spannend, wat dat betreft kun je beter terecht bij 28 Days later (2002).

Met zombies kun je natuurlijk twee goede kanten uit, bloedstollend of bloedmelig, WWZ is helaas geen van beide. Ik denk dat ik straks Shaun of the Dead (2004) nog maar even op zet.