De beroemde uitspraak: there is no such thing as bad publicity (slechte publiciteit bestaat niet) wordt meestal aan de Amerikaanse entertainer en circusbaron P.T. Barnum toegeschreven. Een interessant voorbeeld hiervan is de strijd tussen The Standard Time Company en Ruth Belville (1854-1943).

Beide verkochten, tijdens de laatste jaren van de twintigste eeuw tot aan de tweede wereldoorlog, de juiste tijd. The Standard Time Company verkocht hun tijd via een telegrafisch signaal en zag Ruth Belville als een grote concurrent. St John Wynne, een directeur van The Standard Time Company, schreef anoniem een denigrerend stukje over Ruth in The Times, in de hoop haar klanten bij haar weg te jagen.

Ruth had haar beroep overgeërfd van haar vader John Henry Belville. In 1836 wist hij aan ruim 200 klanten de juiste tijd te verkopen. Elke dag zette hij zijn horloge op zijn werk bij het Greenwich Observatory op de Greenwich Main Time. Daarna ging hij bij zijn klanten langs om hun klokken aan zijn tijd gelijk te zetten. Toen hij in 1856 stierf, nam eerst zijn weduwe Maria en in 1892 zijn dochter Ruth de zaak over. Toen de directeur van The Standard Time Company een stukje over Ruth in The Times plaatste en daarin haar methode als hopeloos ouderwets bestempelde, suggereerde hij ook dat zij haar abonnees aan haar vrouwelijke “charmes” te danken had. In de hoop een schandaal te kunnen openbaren stoven de journalisten op Ruth af. Zij wist zich echter goed staande te houden en ondanks de laffe aanval van The Standard Time Company zorgde alle publiciteit er alleen maar voor dat Ruth Belville meer abonnees kreeg. Mede hierdoor werd Ruth bekend als The Greenwich Time Lady. There is no such thing as bad publicity.

Lees ook: Tijdslijnen.