Deze maand dertig jaar geleden werd John Lennon door Mark David Chapman vermoord. Hij schoot hem dood omdat hij hem ‘nep’ vond. Lennon zou een poseur zijn, niet echt, namaak.

Tijdens zijn daad had Chapman een boek bij zich. Hier zat hij in te lezen terwijl hij wachtte tot de politie kwam. Dit boek was The catcher in the rye van J. D. Salinger. Chapman identificeerde zich met de cynische Holden, de hoofdpersoon uit dit verhaal. In het boek gaat Holden op zoek naar zichzelf en een plaats en manier om gelukkig te zijn. Hij vindt de wereld echter lelijk en de mensen die hij tegenkomt hypocriet en ‘nep’. Zijn neerslachtigheid leidt tot een zenuwinzinking en Holden belandt in een psychiatrische instelling. Het boek is lang verboden geweest en wordt soms nog steeds gezien als de aanleiding tot de moord op John Lennon.

Twee andere controversiële boeken die nog wel eens als ‘gevaarlijk’ worden bestempeld zijn On human bondage van Somerset Maugham en La nausée van Jean Paul Sartre. Geen van drieën zijn het vrolijke boeken en vooral Sartre’s La nausée kun je beter niet vlak voor het slapen lezen. Alle drie getuigen ze echter wel van een chirurgisch scherpe analyse, het bewijs dat sommige schrijvers tot de meest intelligente mensen op aarde behoren. Een schrijver kan echter nog zo intelligent zijn, dat is helaas geen garantie dat zijn lezers dat ook zijn.