Naarmate mensen ouder worden kijken ze vaker terug op hun leven. Ze vragen zich dan af of ze wel voldoende hebben bereikt, of ze wel genoeg hebben geleefd. Alsof een leven pas compleet is, als het vol is. Vol met ervaringen en gebeurtenissen. Het is echter mijn ervaring dat ik mezelf het meeste op mijn plek voel als ik even stilsta, door een raam naar buiten kijk, of dagdroom. Op dat soort momenten heb ik het meeste het gevoel dat ik in dit leven sta. En hoewel ik het heerlijk vind om bergen te beklimmen, prestaties te leveren en mezelf continu uit te dagen, zou ik hier alleen weinig voldoening uit halen. Zonder de rust om dergelijke ervaringen te verteren worden ze slechts gebeurtenissen. En het laatste dat ik wil is dat het leven een gebeurtenis wordt, iets dat me overkomt. Daarom zet ik er af en toe expres de rem op. Dwing ik mezelf om stil te staan. Probeer ik om van alles een belevenis te maken. Het zit hem tenslotte niet alleen in wat je doet, maar vooral ook in hoe je dat ervaart.

Lees ook: De volle wereld.