Afgelopen weekend was ik ver voor zonsopgang naar Enkhuizen gereden om daar in de haven parende en baltsende futen te gaan fotograferen. Ik was gewaarschuwd dat het koud zou worden en hard zou waaien, maar ik was er niet op voorbereid wat het effect van die twee factoren op het landschap zou hebben. Terwijl ik over de Markerwaarddijk reed, sloeg de harde oosterwind het water van het IJsselmeer als ijzel over de dijk. Toen ik in Enkhuizen aankwam en uit mijn auto stapte had ik moeite om overeind te blijven en ben ik met stijve passen naar de Compagniehaven gelopen. Daar bevindt zich een grote broedkolonie van futen en wordt in deze tijd van het jaar, normaal gesproken, druk gebaltst. Het was echter zo koud dat de futen daar helemaal geen zin in hadden, ineengedoken en op een mutje dobberden ze allemaal aan de lijzijde van de binnenhaven. Voor de zekerheid liep ik pal tegen de wind in toch nog even de hele stijger af om over het IJsselmeer heen naar de laagstaande zon te kunnen kijken. De laatste meters van de stijger waren veranderd in een ijsbaan. Het water was door de wind tegen de stijger opgejaagd en daar als een dikke ijsdeken overheen gevroren.

Lees ook: Broedende futen (Podiceps cristatus).