De wereld is zo vol, zo ongelooflijk rijk, dat zelfs een minuscuul stukje ervan nog overweldigt. Deze rijkdom is bijna alleen te bevatten door ze te beperken. Zoals men in een overvolle concertzaal naar de buurman buigt om hem te kunnen verstaan, moet je inzoomen op de wereld om haar te kunnen zien. Je moet de kakafonie dimmen en je op één toon richten.

Zonder dit filter zou men verdrinken in de overweldigende aanwezigheid van de werkelijkheid. Het enige dat de wereld nodig heeft om opgemerkt te worden is een lijst, sokkel, of podium. Een kader om het gewone tot buitengewoon te verheffen.