Afgelopen oud en nieuw brachten wij bij mijn ouders door. Toen ik daar voor mezelf een pilsje inschonk, zag ik dat er op het glas een autootje was afgebeeld, een NSU prinz.

In 1962 won mijn vader de voetbalpoule, hij had toen net verkering met mijn moeder en ze besteedden, de toen grote prijs van 7000 gulden aan hun allereerste en enige autootje. Ze betaalden 5400 gulden voor een NSU prinz 4 en kregen daar als presentje een bierglas van de autodealer bij. Ik denk niet dat men dat nu nog zou doen, maar mijn vader heeft dit glas altijd bewaard, als herinnering aan de tijd dat hij samen met mijn moeder in dit kleine koekblik erop uit trok. In zijn fotoalbum van die tijd zitten nog veel foto’s van dit wagentje.

Mijn vader is altijd in auto’s geïnteresseerd gebleven en hij heeft nu zelfs een mooie verzameling van schaalmodellen op zijn studeerkamer staan. Daar staat de NSU helaas niet bij, want die is nooit als schaalmodel gemaakt, maar tussen al die iconische modelauto’s van Ferrari, Porsche, BMW, Audi en Jaguar, staat nog wel het embleem van zijn NSU prinz 4, deze had mijn vader van zijn auto gehaald, voor hij hem weg moest doen. Hij werd te duur om te onderhouden en mijn ouders hadden het geld nodig voor een kinderwagen, ik was onderweg. Mijn vader heeft daarna nooit meer een andere auto gehad.

Lees ook: De geur van mijn vader, Vissers en overgrootvaders en Dood en de afwas.