Deze trilobiet heb ik een paar weken geleden in Antwerpen tijdens de mineralenbeurs Minerant gekocht. Waarschijnlijk had de Marokkaanse standhouder geen goede zaken gedaan en moest hij koste wat kost zijn spullen kwijtraken om tenminste zijn reis- en beurskosten er uit te halen. Hij was hartstikke chagrijnig en dumpte op de laatste uren van de beurs zijn goederen voor belachelijk lage prijzen. Ik heb me dus toch weer laten verleiden om wat spullen te kopen, zoals deze mooie geprepareerde trilobiet. Naar mijn beste weten is dit een Paralejulus alayounensis. Deze soort behoort tot de Styginidae, een uitgestorven familie van trilobieten die tijdens het Devoon leefden. Paralejurus leefde 410 miljoen jaar geleden, op en in het substraat van de warme oerzeeën van het continentale plat. Hier voedde hij zich met afval en micro-organismen. Zijn sterk gewelfde exoskelet zonder duidelijke oppervlakte structuur was uitermate geschikt om zich in de losse bodem in te graven.

Zijn Cephalon (kop) is glad en bol en heeft twee halvemaan vormige ogen, waarvan de facetten zo klein zijn, dat je ze zonder loep niet kunt zien. Zijn Thorax (middenstuk) heeft tien smalle segmenten waar zijn kieuwen en poten onder zaten en zijn Pygidium (achterlijf) is duimnagel-vormig en heeft 14 smalle radiaallijnen. Dit fossiel is tien cm lang en vanwege Paralejurus zijn gravende levenswijze worden deze fossielen uitsluitend in kalksteen gevonden, zoals in de kalksteen gebergtes van Marokko. De onderzijde van de kop van paralejurus heeft een groot aantal smalle richeltjes, die sterk aan een vingerafdruk doen denken. Deze lijnen noemt men ook wel een Bertillon patroon, naar de beroemde Franse criminoloog die vingerafdrukken opnam in zijn misdadigersidentificatie systeem. Deze richels geven de trilobiet extra grip tijdens het graven. Hoewel ik het helaas niet heb kunnen verifiëren, heb ik sterk het vermoeden dat deze patronen net zo uniek zijn als de lijnen op onze eigen vingers.

Lees ook: Marokkaanse trilobieten.