Er was een tijd dat ik de films van Tim Burton leuk vond. Zijn eigenzinnige manier om een verhaal vorm te geven onderscheidde hem van de rest. Hij wist een duister randje toe te voegen aan films die zonder zijn visie een flop zouden zijn geworden. Steeds vaker kom ik echter tot de conclusie dat deze regisseur zichzelf heeft overleefd. Alice in Wonderland vond ik een draak en zijn laatste project “Dark Shadows” is helaas niet veel beter. Natuurlijk, het ziet er mooi uit, mevrouw Burton en meneer Depp zijn weer leuk, Elfmans muziek is weer aardig, maar van het geheel word je een beetje onpasselijk.

Dark Shadows bewijst dat dure acteurs en een groot budget niet automatisch voor een goede film zorgen. Zelfs de beste act wordt saai als je hem te vaak ziet. Tim Burton zit gevangen in zijn eigen trukendoos. Zijn films zijn leeg en voorspelbaar en kunnen niet mij meer boeien.

Sommige films zijn pure magie, ze trekken je in hun wereld en laten je pas aan het einde weer los. Bij die films leef je mee, kun je lachen of huilen. Dark Shadows is helaas niet zo’n film. Al ver voor het einde is het verhaal doodgebloed. Wat overblijft, is een schaduw van wat de film had kunnen zijn.