Vroeger waren wilde dieren nog wild, nu zijn ze schattig. Om ervoor te zorgen dat we om de dieren zijn gaan geven hebben we ze ongevaarlijk gemaakt. We hebben ze vermenselijkt en hun dier-zijn ontnomen. We moeten dieren echter niet waarderen en willen “redden” omdat ze lief zijn of op ons lijken, maar juist omdat ze dat niet doen. Dieren zijn geen mensen en als we onze emoties op dieren blijven projecteren (antropomorfiseren) doen we ze te kort. Kinderen groeien hierdoor op met een vertekend beeld van dieren. Ze zien ze niet meer als wild, alleen nog als knuffel. Elk dier is aaibaar gemaakt, of het nu een beer, tijger, orka of panda betreft, we zien ze allemaal als goedaardige lieve dieren die ons, als wij ze maar geen kwaad doen, geen haar zullen krenken. Blijkbaar kunnen we alleen om dieren geven als we ze datgene ontnemen dat hen definieert, hun wildheid, hun juist niet mens-zijn.