Elk mens dat sterft is als een bibliotheek die afbrandt. Deze uitspraak heb ik ooit eens gehoord maar is me altijd bijgebleven. In een leven doet een mens een enorme hoeveelheid kennis en ervaring op en veel daarvan wordt nooit gecommuniceerd.

Elk sterfgeval ontneemt dat je de kans op verdere ervaringen die je met die ander had kunnen delen, je verliest een stuk van je toekomst. Als iemand, waar je veel van hield sterft, kun je die verloren toekomst zelfs meer missen dan de persoon.

Zoals er herinneringen die jij van de dode hebt liggen opgeslagen in jouw geheugen zo lagen er ook herinneringen over jou in diens geheugen. Met het wegvallen van die persoon ben je ook alle ervaring en kennis kwijtgeraakt die niet met je was gedeeld. Ervaringen en kennis over jezelf, je verliest dus ook een stuk van je eigen verleden.