Toen ik enige tijd geleden met het maken van messen begon, was mijn doelstelling dat ik na het maken van tien messen voldoende vaardigheden moest hebben opgebouwd om een meer dan acceptabel mes af te kunnen leveren. Om die reden waren mijn voorgaande messen ook zo divers. Ik wilde met verschillende technieken en stijlen spelen om alle benodigde skills zo snel mogelijk onder de knie te krijgen. Ik heb echter niet de illusie dat ik na tien messen al in staat zou zijn om een mes van meester-kwaliteit te maken, daar moet ik nog heel wat meer messen voor maken.
Dit is dus mijn eerste mes, na mijn zelfbenoemde leerperiode, waarin ik enkele van de opgedane skills heb samengevoegd en waarin ik mijn eigen persoonlijke stijl tot uiting probeer te brengen. Het is een eenvoudig mes, met ‘full-tang’ constructie, niet al te groot en breed toepasbaar. Gemaakt om te snijden en sterk genoeg om kracht mee te kunnen zetten of mee te wrikken. Ik hou zelf erg van transparante constructies en onderkoelde vormgeving, voor mij moet een mes er uitzien als waar het voor is bedoeld, zonder al te veel opsmuk of tierelantijntjes. De luxe zit hem in de lijnen, het materiaal, de verhoudingen en de finesse van afwerking. Een goed mes ziet er simpel uit, maar blijft ook nadat je er meerdere malen naar hebt gekeken of mee hebt gewerkt interessant.
Dit mes is uit 7mm dik Bohler N690 staal gemaakt, het snijvlak is 10,5 cm lang, het hele mes 22,5cm. Het snijvlak is op het breedste punt 3,8 cm hoog en het hele mes weegt 252 gram. Het staal tussen de handvatschalen is taps afgeslepen, zodat het op de rug bij het snijvlak 7 mm breed is en aan de achterkant van het handvat slechts 2,5 mm. Dit resulteert in een aanzienlijk betere gewichtsverhouding en zorgt ervoor dat het evenwicht precies op de bolsters ligt. Op 2,5 cm van het handvat begint de holgeslepen valse snede die doorloopt tot in de schuine punt. Dit resulteert in een punt die tot vlak bij het snijvlak zijn maximale dikte behoudt maar toch goed kan penetreren. Van voren af bezien heeft het snijvlak van de punt de vorm van een platte ruit. De rug van het lemmet is van boven nagenoeg recht, de punt zelf heeft een omgekeerde tanto-vorm en de buik loopt met een zachte zwelling in één lijn door tot aan het handvat. Het lemmet is vlak geslepen en loopt uit tot in een dun snijvlak. De rug van het handvat heeft een knik die in het midden van de handpalm valt en de vingergroef zorgt ervoor dat je voldoende grip op het mes hebt zodat je hand bij het kracht zetten niet naar voren kan schieten. De lijn van het lemmet loopt achter de vingergroef door in die van het handvat en de achterkant van het handvat is net als de punt schuin afgevlakt.
Het hele handvat heeft rode liners van gevulkaniseerd papier en het achterste gedeelte is gemaakt van papiermicarta. De liners tussen het micarta en de bolsters staan onder een schuine hoek, zodat de rode scheidslijn tussen beiden, omdat het handvat enigszins is afgerond, van de zijkant af bezien een curve vormt. De bolsters zelf zijn van gestabiliseerd plataan (Platanus acerifolia), dat radiaal is gezaagd, zodat de fraaie lijnen van de nerven goed uitkomen. Het handvat is met zes dunne roestvrijstalen pennen vastgezet, die in paren van twee naar achteren toe onder een steeds grotere hoek ten opzichte van elkaar staan.
Het hele mes voelt robuust en prettig in de hand. Het heeft voldoende gewicht om vertrouwen te wekken en de rug is dik genoeg om je duim op te leggen, zodat je het comfortabel op meerdere manieren kunt vasthouden. Het is een fijn mes om te gebruiken en de vormgeving komt het dichtst in de buurt van wat ik zou omschrijven als mijn stijl.
Normaal gesproken neem ik een paar jaar de tijd om mezelf een bepaalde vaardigheid aan te leren en zoek ik daarna iets nieuws om mijn tanden in te zetten. Op die manier blijf ik mezelf uitdagen en voorkom ik dat ik vastroest. Ik heb echter het gevoel dat ik het messen maken voorlopig nog niet kan loslaten, het is veel te uitdagend en misschien wel het mooiste huwelijk tussen gereedschap en vormgeving.
Laatst heb ik op een beurs een prachtig stuk damaststaal gekocht en nu twijfel ik of ik daar eerst een volledig ander mes van ga maken dan ik tot nu toe heb gedaan, of dat ik van dit laatste mes eerst nog een tweede variant ga maken. Aan de ene kant kan ik veel leren als ik weer eens iets totaal nieuws probeer, maar het kan ook een hele goede oefening zijn om te proberen een tweede mes in dezelfde stijl en materialen te maken.
Klik hier voor meer afgbeeldingen van mijn zelfgemaakte messen.
Geen reacties
Reageer: