Het mist vandaag, of moet je zeggen het is mistig? Is misten net als regenen en sneeuwen een gebeurtenis of net als hard en zacht een toestand?

Als het mist, is het zicht beperkt, contouren vervagen en geluiden worden gedempt. De wereld wordt kleiner en stiller. Ik hou van mist, ik hou van de verstilling en het gevoel op mijn huid. In de mist vertraagt de tijd.

Vroeger, toen ik nog woonde op de vierde verdieping van het flatje waar ik ben geboren, keken we uit op een groot grasveld en de straat. Aan de overkant van het veld stond eenzelfde flatgebouw als het onze, het tweede van een lange rij identieke flats. Vanuit onze woonkamer keken wij op de galerijen aan de overkant. Behalve als het mistte. Dan keken we vanuit onze woonkamer de leegte in. Het grasveld en de omliggende gebouwen verdwenen en alles verstilde, zelfs de buren en de auto’s maakten minder lawaai. Met mijn gezicht tegen het raam geduwd zag ik niets, geen detail, geen vorm, geen kleur. Alles was een zacht lichtgevend grijs. Mijn moeder deed dan altijd de lampen aan. Het warme gele licht maakte de koude buiten alleen maar stiller.