Het blijkt dat een gewone watervlo, je weet wel die kleine wriemelende beestjes die je vroeger aan je visjes voerde toen je nog een aquarium had (of was je zo iemand die z’n guppies alleen droogvoer gaf?, misschien heb je zelfs wel nooit visjes gehad, in dat geval heb je waarschijnlijk ook geen flauw idee wat een watervlo is.), dat kleine beestje heeft meer genen dan wij! Om precies te zijn 31.000 stuks. En dat terwijl wij het met slechts 23.000 genen moeten doen. Voor wetenschappers geldt het eenvoudige axioma: meer is beter. Hoe meer subsidie hoe beter het onderzoek en hoe meer genen des te meer unieke eigenschappen. Deze bewuste wetenschappers hebben het vermoeden dat dit komt omdat; ”ze zich dertig procent sneller voortplanten dan mensen”. Nu kan het natuurlijk zijn dat het berichtje dat ik hierover heb gelezen verkeerd is vertaald, overgenomen of gekopieerd, of moet ik zeggen vermenigvuldigd? Want net als bij genen gaat er bij het kopiëren van teksten ook wel eens iets mis. Maar goed, stel dat deze vlooien meer genen hebben dan wij omdat ze zich sneller vermenigvuldigen (elke 20 jaar een nieuwe generatie watervlooien lijkt mij ook wel wat weinig, hoe oud worden die beestjes dan wel niet?) Zou dat dan betekenen dat bacteriën die zich nog sneller voortplanten nog meer genen hebben? Welnee, de enige soort die zich voortplant en echt veel genen heeft is de plant. Vaak meer dan 50.000. Wij mensen komen wat betreft unieke overerfelijke eigenschappen nog onder de planten en watervlooien. Gelukkig geldt er in de kunst een ander axioma: minder is meer, zullen we maar denken.