Als belangrijke Hanzestad was Lübeck in Noord Duitsland extra kwetsbaar voor de Zwarte Dood. De Pest reisde in de vorm van vlooien en ratten van stad tot stad mee met de handel. De Pest nam iedereen, ongeacht leeftijd of stand en in veel steden stierf de helft van de bevolking. De dood werd een integraal onderdeel van het leven en met hooggeheven knieën en een vleesloze grijns voerde ze haar dans op. Dit alles had zijn weerslag op de kunst en vond zijn weg naar meerdere kunstdisciplines, zoals de muziek en de schilderkunst. De Totentanz, of Dance macabre kan dan ook worden gezien als een direct gevolg van de Pest en is een uiting van de suprematie van de alom aanwezige dood.

In de Marienkirche in Lübeck bevond zich een beroemde afbeeldingen van deze dance macabre uit 1463, helaas werd deze in 1942 tijdens een bombardement samen met een deel van de kerk vernietigd. Toen men de kerk na de oorlog restaureerde, gaf men aan Alfred Mahlau de opdracht om twee grote glas-in-loodramen te ontwerpen. Hij liet zich hierbij inspireren door de verloren gegane dance macabre en de vele slachtoffers van de wereldoorlogen. Op de smalle hoge ramen staan de levenden en de dood om en om. De dood raakt iedereen aan en voert haar lugubere dans op. Onderaan het grote raam bevindt zich een brandend Lübeck. Een verwijzing naar de helse jaren van de Pest en het zware bombardement uit 1942.

De Marienkirche in Lübeck zit vol met dergelijke afbeeldingen van de dood. Behalve veel beelden en schilderijen vind je er ook nog een mooi glas-in-loodraam van Markus Lüpertz.