De krab van dit losse schild is al lang dood, toch kunnen de zeepokken op zijn rug blijven leven zolang ze maar voldoende onder water komen te staan. Zeepokken zijn kreeftachtigen en dus aan de krabben verwant. Als larven lijken ze nog enigszins op de larven van krabben en zwemmen ze vrij rond. In een later stadium zetten ze zich pas vast op rosten, schelpen, stenen of zoals hier op het schild van een krab. Hun huisje bestaat uit enkele harde kalkplaten met een stevig goed sluitend deksel. Een zeepok leeft van plankton dat ze met hun lange poten naar binnen wuiven. Zolang ze maar regelmatig onder water staan, kunnen ze geruime tijd in hun afgesloten huisje op het droge overleven. Omdat het vangen van plankton makkelijker met een groep gaat, ze creëren dan hun eigen waterstroom, vind je ze vaak in groepen bijeen. Zeepokken zijn tweeslachtig, maar kunnen zichzelf niet bevruchten, ze hebben dus een flinke penis nodig om vanuit hun vaste verblijfplaats een naburige partner te bereiken. Tijdens de paartijd groeit hun fallus tot een orgaan dat 20 maal langer dan de zeepok zelf is. Dit lange orgaan stelt ze in staat om hun vele buren te bevruchten, nog een goede reden om zich in groepen te vestigen.