Vogelpoten hebben in het onderste kale gedeelte dat wordt blootgesteld aan de lucht geen spieren, die zitten allemaal in het bovenste gedeelte van de poot, vlakbij het lichaam. De kale poot bestaat grotendeels uit bot, pezen en huid. Op die manier kunnen vogels hun warmte beter reguleren en hebben ze minder last van de koude.  Vogels hebben ook een speciaal bloedvatensysteem dat afkoeling via kun poten minimaliseert, het warme bloed dat naar de poten toe stroomt, loopt vlak langs de aders van het koude bloed dat terugstroomt. Op die manier wordt het koude bloed dat naar het lichaam terugstroomt alvast wat voorverwarmd en het warme bloed dat naar de poten gaat iets afgekoeld, wat verdere warmteverlies via de poten tegengaat.

Als het echter, zoals de laatste week, extreem hard vriest, trekken de vogels hun poten tussen hun veren, op die manier voorkomen ze dat ze met hun poten aan het ijs vastvriezen en houden ze zoveel mogelijk warmte vast. Dat heeft echter ook een nadeel. Bij de weinige wakken waar de vogels zich in de winter verzamelen, ligt er vaak een plasje water op het ijs. Als een vogel daarop, met ingetrokken poten de nacht doorbrengt, komt het wel voor dat hij met zijn buikveren in het ijs vastvriest. De enige manier om dan vrij te komen is zich met geweld los te trekken, hierbij laten ze soms niet alleen wat veren maar ook het leven.

In de haven van Enkhuizen lagen gisteren enkele bebloede kuifeenden op het ijs, naast hen zag je nog de ondiepe kuil met veren waaruit ze zich hadden losgewerkt. Strenge winters houden vaak fors huis onder de vogelpopulaties en ondanks hun ingenieuze aanpassingen aan dergelijke extreme weersomstandigheden, overleven veel vogels de winter niet.

Lees ook: Waarom vogels met lange poten vaak op één poot staan, Kuifeend (Athya fuligula) en Dood en de bergeend.