Net als zijn grote broer is in ons land het kleine vliegend hert behoorlijk zeldzaam. Ze houden van ongeveer dezelfde leefomgevingen dus is het niet gek dat je, als je zoals ik onlangs er op uit trekt om grote vliegende herten te fotograferen, ook een paar kleine vliegende herten tegenkomt. Ze zijn te herkennen aan hun langgerekte lichaam met rechthoekig borstschild en brede kop. Kop en borststuk zijn samen ongeveer even lang als het achterlijf. Bij de mannetjes is deze kop nagenoeg even breed als het borststuk en zijn de kaken ook iets groter dan die van de vrouwtjes. Deze mannetjes kunnen overigens stevig bijten, je kunt ze dus beter niet oppakken. Het kleine vliegende hert dankt zijn Latijnse naam (parallelipipedus) aan zijn rechte parallelle vorm. Een parallellepipedum is een blokvorm waarvan alle zes de zijden een parallellogram zijn. Over het algemeen worden deze kevers niet veel groter dan een centimeter of twee drie.

Afgebeeld is een fors mannetje dat ik bij Milsbeek langs een fietspad tegenkwam. Je kunt aan zijn geknikte voelsprieten met “handjes” aan de uiteinden goed zien dat het een vliegend hert is. Ze zijn zowel dag- als nachtactief en ontwikkelen zich in een jaar of twee drie jaar binnen vermolmde loofbomen. Net als grote vliegende herten hebben ze een duidelijke voorkeur voor oude bomen die door witrot zijn aangetast, aangezien deze alleen het lignine afbreken en het cellulose met de suikers, die de larve als voedsel dienen, in de boom laten.

De kevers houden van warmte en vliegen op zwoele zomeravonden. Je vindt ze tussen mei en augustus soms bij uitvloeiende boomsappen of op warme gronden.

Lees ook: Parende vliegende herten en Vechtende vliegende herten.