Er is geen enkel fysiek verschil tussen de mens die 35.000 jaar geleden in grotten leefde en de moderne mens die nu op een kantoor werkt. We hebben de zelfde lichaamsbouw en herseninhoud. Toch is er ergens in onze geschiedenis iets gebeurd waardoor we van die grot naar dat kantoor zijn gekomen.

Lang hebben we gedacht dat het ons vermogen om gereedschappen te gebruiken was dat ons onderscheidt van de dieren. Maar we weten nu dat dat niet zo is, ook chimpansees en vogels gebruiken en maken gereedschappen. Zelfs onze complexe gesproken taal blijkt heel wat minder uniek naarmate we steeds meer leren over de communicatie bij apen en dolfijnen.

Toch is er iets dat ons duidelijk onderscheidt van andere diersoorten en ervoor heeft gezorgd dat we de meest succesvolle soort op aarde zijn geworden en dat is ons talent voor het maken van representatieve afbeeldingen. Het is juist dit talent dat onze ontwikkeling het meest heeft beïnvloed. 10.000 Jaar geleden waren we met 10 miljoen, 4000 jaar geleden begonnen we ons met toenemende snelheid te vermenigvuldigen en 1000 jaar geleden begonnen we de aarde te overspoelen. Momenteel zijn er zo’n 6 miljard menselijke individuen op aarde. Geen enkele andere diersoort is zo wijdverspreid en zo talrijk.

Het is ons vermogen om afbeeldingen en symbolen achter te laten dat ons heeft leren communiceren door de tijd heen. Langzamerhand ontwikkelden we niet alleen een gesproken taal maar ook een visuele beeldcommunicatie. We waren ineens niet meer afhankelijk van mondelinge overlevering. Nu konden we afspraken vastleggen en leren van mensen die er niet meer waren. Voor het eerst hoefde elke nieuwe generatie niet meer alles opnieuw uit te vinden. In plaats van te vertrouwen op het geheugen van onze ouders en de mondelinge overlevering konden we nu direct leren van de bron. We ontwikkelden een geschreven en symbolentaal waarmee elke generatie verder kon.

Het is ons vermogen om de wereld te visualiseren in beeld en symbool dat ons onderscheidt van de dieren en dat van ons de meest succesvolle diersoort heeft gemaakt.

Vanaf Homo Erectus (de rechtopstaande mens) via Homo Sapiens (de denkende of de wijze mens) zijn we volgens mij nu aangekomen bij Homo Communicans (de constant met elkaar in verbinding staande mens). We zijn dwangmatig in onze neiging tot communiceren. Van grottekeningen en spijkerschrift zijn we gekomen tot mobiele telefoons, internet, hyves, twitter, facebook, weblogs en wat al niet meer. We pissen al lang niet meer tegen een boom om onze aanwezigheid kenbaar te maken. We schreeuwen het uit door ruimte en tijd, hier ben ik, ik ben uniek, uniek tussen 6 miljard anderen. Als die anderen nu alleen maar wat minder hard wilden schreeuwen.