Voor de meeste mensen is het logisch dat de toekomst voor hen ligt en het verleden achter hen. Dit is meer dan alleen beeldspraak. Onze schreden betreden het pad dat voor ons ligt, de toekomst die we nog moeten gaan. Achter ons ligt ons verleden, het pad dat we hebben bewandeld. Bij alle gezegden over de tijd bewegen we ons van verleden naar toekomst en van achter naar voren, waarbij onze blik altijd op de toekomst is gericht. We hebben een mooi vooruitzicht, iets nog voor de boeg of al achter de rug.

Toch is dit lang niet zo logisch als het klinkt. We kunnen de toekomst tenslotte pas zien als hij verleden is geworden en zo bekeken zien we alleen wat bekend is en dat is al gebeurd. In het Aymara, een taal die in Bolivia, Peru en Chili wordt gesproken praat men over het verleden dat voor hen ligt. Met een tijd die ver voor hen ligt bedoelen zij erg lang geleden. Omdat de toekomst onzichtbaar is ligt deze dus achter hun waar ze hem niet kunnen zien en niet zoals bij ons, voor ons.

Lees ook: Tijdsperceptie en Tijd-besteding.