Sommige dagen zijn opvallend stil en donker. Zoals laatst bij de Moer, ik was er vroeg op uitgetrokken om wat foto’s van de mist te maken en stond al voor zonsopgang bij het Leikeven. Aan de oever klauwden kale stammen zich vanuit de schaduw op de grond omhoog en een grauwe laag vocht onttrok de zon aan het zicht. De bomen spiegelden zich als een rorschachtest in het water en niets had glans of kleur. Alles voelde stiller, alsof niets wilde opvallen. Afgezien van het trillende ritme van de donkere silhouetten tegen de lucht heb ik niet veel gefotografeerd. Het enige dat echt opviel was de bijna totale afwezigheid van geluid.

Geluid kun je niet zien, niet fotograferen. Maar in de wetenschap heeft men wel manieren om geluid zichtbaar te maken. Door middel van een oscillogram kan men de luchtdrukverschillen van geluid in een grafiek weergeven. De geluidssterkte en toonhoogte worden daarin op een rechte tijdslijn aangegeven.

De pieken en dalen van de kale bosrand met hun scherpe weerspiegeling in het water, deden mij aan zo’n oscillogram denken. Ik ben benieuwd als men deze stille grafiek van een grauwe dag terug zou kunnen voeren door een oscillograaf, welk geluid dat zou opleveren.

Lees ook: Leikeven en Bodemven De Moer.