Een blauwe zee is een utopisch beeld, dat ik alleen ken van ansichtkaarten. Onze Noordzee is eerder groen dan blauw. Iedereen weet waarschijnlijk wel dat water blauw lijkt, vanwege de diffractie van het licht. De korte golflengtes (blauw) worden naar onze ogen teruggekaatst en de lange (rood) geabsorbeerd. Zeewater bestaat echter niet alleen uit water, het bevat allerlei stoffen zoals zand, plankton en organisch afval, die de kleur van het water beïnvloeden. Deze stoffen voegen extra kleuren, zoals groen, geel en bruin, toe aan het blauwe pallet van het water. De hoeveelheid fytoplankton is hierbij grotendeels bepalend voor de uiteindelijke kleur van het zeewater. Deze eencellige algen gebruiken koolstofdioxide en licht om van te groeien en geven daarbij, net als alle planten, zuurstof af. Ze nemen veel CO2 uit de atmosfeer op en zijn verantwoordelijk voor bijna de helft van alle zuurstof op Aarde.

Fytoplankton reflecteert groen licht en absorbeert de rode en blauwe golflengtes, hierdoor kleurt de zee tussen maart en september vaak groener. Dit zijn de maanden waarin fytoplankton, dankzij de energie van de zon, het talrijkst zijn. Dit zijn ook de maanden waarin het groene fytoplankton verantwoordelijk is voor het bruine schuim op de stranden. Bruin en groen zijn kleuren die ik eerder met zee associeer dan blauw.

Lees ook: Bruin schuim aan het strand, Rood of blauw en Violet.