Omdat ik nog een botte oude bijl had liggen, heb ik deze na mijn vorige restauratie-project ook maar gelijk onder handen genomen. Deze bijlkop woog oorspronkelijk 600 gram, was rood beschilderd, had erg veel blutsen en deuken en was behalve bot, ook behoorlijk verroest. De kop heeft nu een nieuw profiel gekregen: de lijnen zijn zachter en de snijhoek van de snede is een stuk scherper.

De nieuwe steel is van esdoornhout, de nerf loopt parallel aan het bijlblad en in een rechte lijn door de hele steel. Meestal kiest men essenhout voor bijlstelen maar enkele van de oudste bijlen die men in Nederland heeft gevonden hadden een steel van esdoorn en deze houtsoort wordt ook steeds vaker gebruikt voor honkbalknuppels. Esdoornhout is iets minder flexibel dan essen, maar wel een stuk harder.

De vorm van de steel is geïnspireerd op die van een menselijk onderbeen. De steel is bewust kort gehouden. Hierdoor kun je niet met zoveel kracht uithalen als bij een langere steel, maar is hij wel een stuk makkelijker te hanteren. Het gemis aan kracht wordt door de slanke scherpe snede compenseerd omdat deze makkelijker in het hout bijt. Esdoornhout is van nature mooi licht, maar verkleurt snel geel als deze met olie wordt behandeld.  Door hem met een transparante witte beits te behandelen, behoudt hij zijn fraaie witte kleur. Al met al is het een prettig in de hand liggende bijl geworden die zelfs met weinig kracht toch veel gedaan krijgt.

De bijl weegt 712gram, is 34cm lang en heeft een snede van 9,2cm.

Lees ook: Gerestaureerde bijl.