Nathan is een ietwat sullige computer programmeur die de bedrijfsloterij wint en een week op het afgelegen landgoed van zijn geniale werkgever Caleb mag doorbrengen. Daar aangekomen, blijkt hij te mogen meewerken aan een speciale Turingtest. Zijn werkgever heeft Ava, een gynoid (een robot met het uiterlijk van een vrouw), geschapen en Nathan moet hem helpen bepalen of zij wel of niet zelfbewust is. Nathan voelt zich absoluut niet op zijn gemak bij Caleb maar raakt al snel geïnteresseerd  in Ava. Vooral als blijkt dat zij niet alleen de vorm van een mooie jonge vrouw heeft maar ook blijk geeft van dezelfde emoties. Ava en Nathan bevinden zich nooit in dezelfde ruimte, ze zijn steeds fysiek gescheiden door een glazen wand en ten alle tijden monitort Caleb hun gesprekken. Als tijdens een van die gesprekken de stroom uitvalt, waarschuwt Ava Nathan om Caleb niet te vertrouwen. Dit is het begin van een verontrustende driehoeksrelatie waarin Ava meer en meer het vertrouwen van Nathan wint. En dan is er ook nog Kyoko, de onnatuurlijk mooie huishoudster die nooit een woord uit.

De overduidelijke seksualiteit van Ava en de emotionele band die Nathan met haar opbouwt, zorgen voor voldoende interactie en spanning om het verhaal te kunnen dragen. Hoewel de film enigszins voorspelbaar is heeft hij wel een eigen sfeer en zou hij best wel eens overeind kunnen blijven als één van de interessantere films van 2015. Verwacht echter geen filosofische diepgang of een buitengewoon intelligent script, de film wordt zelfs nooit echt spannend maar moet het vooral hebben van zijn uitgangspunt en beelden.  Het enige nadeel vond ik de soms wel erg nadrukkelijke muzikale begeleiding.

Je kunt Ava vergelijken met de aantrekkelijke alien uit Under the skin (2014). Daarin speelt Scarlett Johansson een buitenaards wezen dat haar seksualiteit gebruikt om haar prooi te verleiden, eigenlijk precies datgene dat Alicia Vikander (Ava) als robot in Ex machina ook doet. Beide vrouwen zijn onthecht en staan apart van de mensheid, toch weten ze deze kloof dankzij hun seksuele aantrekkingskracht te overbruggen. Waarschijnlijk is het juist onze fascinatie met het vreemde, het afwijkende, dat hun aantrekkelijkheid verhoogt en beide films zo interessant maakt.