Elke deur, poort of entree is een doorgang naar een andere wereld. Je laat de ene ruimte achter en je betreedt een andere. Zo’n doorgang geeft een grens aan, een kader tussen twee werelden. Men laat bij het passeren van een grens meer achter zich laat dan alleen de ruimte. Soms als je een andere kamer instapt, vergeet je waarom je daar bent. Als je dan terugloopt, schiet het je vaak weer te binnen. Het is alsof je de reden waarom je de kamer verliet in de kamer had achtergelaten. Onderzoekers kwamen er achter dat dit ook precies is wat er gebeurt. Door twee verschillende groepen eenvoudige taken te geven die ze moesten uitvoeren terwijl ze liepen, kwam men er achter dat diegene die hierbij door een deur gingen hun taken drie maal sneller vergaten. Het blijkt dat onze geest deuren inderdaad als grenzen beschouwt en dat veel beslissingen die in een ruimte worden genomen daar ook worden bewaard. Dit sluit mooi aan bij de constructie van een geheugenpaleis. Al sinds de oudheid gebruikt men deze geheugenconstructie waarbij men bepaalde herinneringen op een specifieke plaats in een gedachtenpaleis opslaat. Door in gedachte de kamers in dit paleis te bezoeken, herinnert men zich ook weer welke gedachten men daar had opgeslagen. Deze techniek is goed gedocumenteerd en helpt mensen om de meest uiteenlopende informatie voor lange tijd op te slaan.