Als onze wc verstopt zit, bellen we een loodgieter, als ons dak lekt, een dakbedekkingsbedrijf en als we kiespijn hebben, gaan we naar de tandarts. We gaan dan natuurlijk niet naar degene met de warmste glimlach of de grootste bek. Als je wilt dat iets goed wordt gedaan, ga je naar een specialist, naar iemand die het beste is gekwalificeerd en opgeleid om je probleem te verhelpen. Maar als we ons bij dat soort relatief kleine problemen al wenden tot een bewezen  en gekwalificeerd vakman, waarom laten we ons land dan leiden door politici? Wat hebben zij voor kwalificaties dat we hen die belangrijke taak toedelen? Waarom vertrouwen we blind op schuttingtermen zoals: “make America great agian”, “take back control” of “genoeg is genoeg”? Helaas is het enige antwoord: omdat we dom zijn. Hoe groter de groep, des te minder nuances en des te makkelijker hij in beweging is te krijgen, iets waar volksmenners al millennia lang dankbaar gebruik van maken. Maar als we dat weten, als we weten dat massa’s ongenuanceerd en vanuit de emotie reageren, waarom geven we dan juist die massa zo veel macht? Is dat omdat we denken dat we dan gezamenlijk gehoord worden, dat we dan niet alleen staan en dat iedereen dan telt? Hoewel wij vaak denken dat ieder individu in onze maatschappij evenveel recht en inspraak in onze democratie heeft, is dat helaas niet hoe democratie werkt. In de democratie heerst de tirannie van de massa en massa’s denderen niet alleen over individuen heen maar zijn ook uiterst beïnvloedbaar en ongenuanceerd.

Ik zou er geen enkel probleem mee hebben om samen met een willekeurige voetbalsupporter aan tafel te gaan zitten en met hem een discussie te voeren. Ik ben echter niet zo gek dat ik dat ook  bij een buslading vol voetbalsupporters zou durven. Want ik weet, net als iedereen, dat een massa heel wat minder is te vertrouwen dan een individu.

Lees ook: De tirannie van de geloofsovertuiging, Het politieke spel, De mens wordt steeds dommer en Individualiteit.