Mijn zoontje krijgt dit schooljaar op zijn basisschool voor het eerst een mannelijke docent, een unicum. Basisscholen worden volledig door vrouwen gedomineerd. Door alle kinderen van deze scholen vrijwel exclusief door vrouwen te laten opvoeden, ontnemen we ze iets wezenlijks. Jonge kinderen hebben rolmodellen nodig en alleen daarom al zou een evenredigere verdeling van mannelijke en vrouwelijke docenten wenselijk zijn.

Vrouwelijke docenten stimuleren kinderen minder om risico’s te nemen. Ze worden net iets sneller teruggefloten als ze te hard tegen een bal trappen, te hoog in een boom klimmen of te hard terugduwen. Jonge kinderen wordt zo geleerd om conflictsituaties uit de weg te gaan, voorzichtig te handelen en vooral altijd lief te zijn. En dat is jammer, want juist het durven nemen van risico’s en het durven maken van fouten zijn uiterst belangrijke stappen in het ontwikkelen van een volledige en zelfstandige persoonlijkheid.

Het is al generaties zo dat wij onze kinderen tijdens hun meest beïnvloedbare jaren laten opvoeden door de daarvoor kortst opgeleide docenten. Iets dat mij tijdens mijn eigen docentenopleiding al bevreemde. Een docent die les geeft aan de universiteit of op het HBO heeft meer pedagogiek en psychologie achter zijn kiezen dan een kleuterleidster of iemand op de basisschool. En dat terwijl daar juist de meeste winst valt te behalen. Je zou verwachten dat het omgekeerd was. De hoogstopgeleide docenten zouden eigenlijk les moeten geven tijdens de meest beïnvloedbare en bepalende jaren van een kind. Maar veel kwalijker dan deze vreemde omkering van opleidingsniveau en doelgroep is het feit dat basisscholen steeds vaker gebruik maken van onopgeleid personeel.

Momenteel is het vaak zo dat veel hulpmoeders, zonder enige kennis van ontwikkelingspsychologie en vaak belemmerd door een overmaat van goede wil en eigen meningen, meer kwaad dan goed doen. Veel ouders hebben geen flauw idee wie er hun kinderen opvoeden. Is dat iemand die daar jarenlang voor is opgeleid, iemand met een goed inzicht in ontwikkelingspsychologie en vakdidactiek en de vaardigheden om deze kennis toe te passen of iemand die uit verveling of goede wil een paar uurtjes deze belangrijke taak van een docent overneemt.

Het feit dat relatief kortopgeleide vrouwelijke docenten vrijwel exclusief onze jonge jeugd opvoeden, is het resultaat van een jarenlange maatschappelijke en sociale erosie van de docentenvakken. Docenten leveren de bouwstenen waarmee onze kinderen hun toekomst bouwen, we kunnen daar niet genoeg waarde aan hechten. Laten we hopen dat er snel een her evaluatie van deze beroepen komt en we onze jonge kinderen bij goedopgeleide vrouwelijke én mannelijke docenten kunnen achterlaten.

Kinderen moeten weer leren om risico’s te mogen nemen, ze moeten mogen vallen om te kunnen leren weer op te staan. Voor veel jonge kinderen is het tevens belangrijk om een goed rolmodel te hebben. Meisjes hoeven echt niet alleen met poppen te spelen en jongens hoeven echt niet alleen te vechten, maar de verschillen tussen beiden zouden we moeten koesteren en accepteren, niet gladstrijken. 

Lees ook: Penisnijd.