Zoals iedereen waarschijnlijk wel weet is Jezus voor onze zonden aan het kruis gestorven, geen prettige dood maar blijkbaar noodzakelijk. Dat Jezus er zelf ook niet echt naar uit keek lijkt me duidelijk. In Gethsemané bidt hij nog tot zijn Vader, smeekt hij hem om toch maar niet aan het kruis te hoeven. Alleen al het feit dat Jezus dit aan zijn vader vraagt, geeft aan dat de beslissing of hij wel of niet aan het kruis gaat enkel bij God ligt. Niet bij de Romeinen, niet bij de Joden en zeker niet bij Jezus. Hij is echter een gehoorzame zoon die zijn vader volledig toebehoort en hij wacht dus rustig op zijn dood. Jezus moet sterven opdat God de Vader onze zonden kan vergeven.
Want God was boos, of sterker nog woedend, op de mensen en blijkbaar kon hij die woede alleen maar stillen met het dood martelen van een onschuldige. Hoe kan in godsnaam iets verschrikkelijks als het doodmartelen van een mens tot mijn verlossing leiden? En waarom kan deze God alleen vergeven na zo’n misselijkmakend spektakel?
Al bijna 2000 jaar proberen we deze kromme redenatie recht te lullen. Maar al het dialectische, esoterische en filosofische geneuzel daargelaten, het gaat er bij mij niet in dat een God die er een dergelijke “logica” op na houdt geschikt is om over mijn zonden te oordelen, wie weet wie hij er allemaal wel niet voor op laat draaien?
Geen reacties
Reageer: