In de schatkamers van de Basilica San Marco in Venetië ligt, in een oude vitrine met vergeeld glas, een interessante dolk die wordt aangeduid als pugnale detto “san Pietro”, de Sint Petrus dolk. Op het kaartje staat echter ook dat deze dolk uit de 14e eeuw stamt. Als hij echt afkomstig zou zijn van de apostel Petrus, zou hij eigenlijk veel ouder moeten zijn. Toch geloofde men in 1620, toen deze dolk als reliek in de collectie van de kerk terecht kwam, wel degelijk dat hij oorspronkelijk aan Petrus toebehoorde en dus ook de beruchte dolk was waarmee Petrus, ten tijde van de arrestatie van Jezus, bij Malchus het rechteroor afsneed.

Ander onderzoek beweert echter dat Petrus hiervoor geen mes maar een zwaard gebruikte en dat dit zwaard momenteel in het Poznań Archdiocesan museum in Polen wordt bewaard. Dit zwaard zou door Josef van Arimathea naar Engeland zijn gebracht, waar het jarenlang in de Glastonbury Abbey zou zijn bewaard tot de abt het aan Sint Joris gaf. Uiteindelijk zou het in 968 in Poznań terecht zijn gekomen en werd het daar in 1699 aan apostel Petrus toegeschreven. Sinds 1845 geloofde men in Italië dan ook niet meer dat het mes in de San Marco oorspronkelijk van Petrus was en verplaatste men het mes van de heilige relieken naar de schatkamer. Hiermee verloor het mes voor de kathedraal en de kerk natuurlijk wel veel van zijn waarde. Beroemde relieken hielden de kerkgang op niveau en waren toen erg belangrijk voor een stad.

Er waren echter nog andere heiligen met de naam Petrus, zoals Petrus van Verona, waar men dit mes aan kon toeschrijven. Deze 13e -eeuwse katholieke priester was één van de snelst gecanoniseerde heiligen uit de geschiedenis (binnen één jaar na zijn dood) en wordt traditioneel afgebeeld met een groot hakmes in zijn hoofd en een dolk in zijn borst. Er zijn dus mensen die graag geloven dat dit mooie mes aan hem toebehoorde, want op die manier bezit de kerk nog steeds een zeer waardevol reliek. Echter zou dit mes dan nog steeds ver na de dood van deze heilige (1206-1251) zijn gemaakt, wat op zich natuurlijk ook weer een mooi wonder zou kunnen zijn.

Vanwege de vorm van de dolk, de sculptuur in het lemmet met de gesegmenteerde zonneschijf en het oorspronkelijk met goud en zilver ingelegde ijzeren handvat, zijn veel specialisten het er over eens dat deze dolk ergens in de 15e eeuw in het Midden-Oosten, zoals in Perzië of Mongolisch India, is gemaakt. Dit mes heeft daarna zijn weg naar Europa gevonden en is hoogstwaarschijnlijk, zoals zoveel vervalste relieken, doorverkocht aan de kerk, welke het dankbaar opnam in de hoop meer gelovigen te kunnen trekken. Maar ondanks dat zelfs de kerk na al die eeuwen het vertrouwen in de authenticiteit van deze dolk een beetje is verloren, blijft het natuurlijk een machtig mooie dolk, en wie weet…