Bij elke nieuwe filmrelease hoor je weer hele volksstammen klagen dat het verhaal niets nieuws vertelt, dat ze het allemaal al eerder hebben gezien of gehoord. Dat is natuurlijk ook niet gek, mensen vertellen elkaar al millennia verhalen, de meeste daarvan zijn terug te brengen tot slechts een handvol emoties. Dawn of the planet of the apes verschilt daar echt niet in. Toch vind ik dat de basis van het verhaal van deze sequel op Rise of the planet of the apes de moeite van het vertellen meer dan waard is en door Hollywood zelden wordt belicht. Veel films gaan alleen over het conflict, de woede en bevrediging van haat en wraak. De aanleidingen zijn meestal enkele minuten van eenzijdig geweld dat vervolgens al de daar nakomende agressie moet vergoelijken. Bij Dawn of the planet of the apes gaat het verhaal echter over het ontstaan van een conflict, hoe goede bedoelingen het verliezen van angst en hoe de hoop op vrede wordt vermoord door enkelingen. De film gaat over hoe pogingen tot samenwerking en vertrouwen vaak worden gezien als onpatriottisch en hoe de wens om niet te vechten wordt afgedaan als zwak of laf. Binnen een stormvloed van films die geweld en conflict propaganderen biedt Dawn of the planet of the apes een verbazingwekkend subtiel en belangrijk tegenwicht.

Het verhaal volgt Caesar, die net als veel van zijn soortgenoten door een genetische proefneming intelligent is geworden. Hetzelfde experiment heeft bijna de volledig menselijke bevolking uitgeroeid. Het verhaal begint tien jaar na Rise of the planet of the apes. De apen hebben in het bos een zelfstandige enclave opgebouwd en leven in harmonie als ze onverwacht worden opgeschrikt door het bezoek van enkele menselijke overlevenden. Deze willen door het opstarten van een dam weer energie in de stad krijgen. Caesar begrijpt dat dit de mensen meer macht levert maar ook dat een directe weigering tot oorlog kan leiden en hij probeert tot een wederzijdse samenwerking te komen. Alles loopt uiteindelijk gruwelijk uit de hand en ondanks alle goede bedoelingen komt het toch tot een gewapend conflict.

Het grootste gedeelte van de film gaat over de aanloop naar dit conflict en de pogingen om het te stoppen. Het is echter absoluut geen softe film, er is meer dan genoeg actie. Alleen al het beeld van apen met machinegeweren die op paarden door de vlammen rijden zorgt voor enkele memorabele scenes. De film bracht wat ik zocht, prachtige beelden, waanzinnige actie en bovenal een hart. Hij raakt precies de juiste toon.