In de Amsterdamse waterleidingduinen leven zo veel damherten dat ze de biodiversiteit van het natuurgebied aantasten en ze binnenkort (na veel protest) mogen worden afgeschoten om de populatie terug te dringen. Nu is het normaal gesproken zo dat je in onze natuur echt niet zo snel een hert tegenkomt, het is eerder uitzondering dan regel. Behalve in de Amsterdamse waterleidingduinen. Tijdens een relatief korte wandeling op een donkere gure dag, heb ik er (ongelogen) zo’n 100 gezien. De eerste stonden al op een paar meter van de ingang bij het hek. Ze zijn niet schuw en je kunt ze, als je rustig beweegt, makkelijk tot op een meter of tien benaderen. Dat zal straks wel veranderen. Naarmate er steeds meer worden afgeschoten zullen ze wel wat schichtiger worden. En eigenlijk is dat ook natuurlijk, want nu krijg je af en toe het gevoel op een grote kinderboerderij te lopen. De damherten in dit gebied hebben geen natuurlijke vijanden en konden zich dus ongehinderd voortplanten. De reden voor het afschot is in mijn ogen dan ook legitiem, grote stukken grond zijn kaalgevreten en veel bomen en struiken, zoals de zeldzame kardinaalsmuts zijn van hun bast ontdaan. Als de biodiversiteit van de flora achteruit gaat, volgt al snel die van de fauna.