De schapenteek ( ixodes ricinus ), het engste en gevaarlijkste dier in onze bossen.
Zowel ik als mijn partner zijn ooit besmet met de ziekte van Lyme. Deze ziekte wordt veroorzaakt door de borrelia burgdorferi bacterie en wordt overgedragen door de beet van een teek. Dit kleine beestje is momenteel ver uit het gevaarlijkste dier in onze bossen. Maar al te vaak wordt iemand gebeten zonder dat door te hebben, vooral de kleine larven en nimfen ( vaak kleiner dan 1mm ) zijn erg moeilijk te ontdekken. Het is niet altijd verstandig om in korte broek en sandalen door het bos te wandelen. Een tekenbeet is namelijk zo opgelopen en wordt niet altijd opgemerkt.

Een mogelijke besmetting kan zich uiten door een ringvormige verkleuring rondom de beet. Enige tijd later kan men griepachtige verschijnselen krijgen. Deze kunnen weer verdwijnen. Als de ziekte zich onbehandeld verder verspreid kan dit leiden tot neurologische, dermatologische, reumatologisch, cardiologische, opthalmologische en psychiatrische klachten, al met al geen vrolijk vooruitzicht. Hier komt helaas nog bij dat er tot op heden geen enkele test is die een uitsluitende diagnose van deze ziekte kan stellen. Deze irritante kleine beestjes horen tot de klasse van de Arachnidae. Ze gaan van ei naar larve en nimf tot volwassen teek en zijn tussen de 0,5 en 3mm groot. Tijdens elke levensfase voeden ze zich maar één keer en uitsluitend met bloed. Een volwassen wijfje dat zich heeft gevoed kan tot groter dan 1cm. opzwellen en meerdere duizenden eitjes leggen.

Tijdens mijn wandelingen kom ik ze helaas maar al te vaak tegen, ze klimmen langs gras en struiken omhoog en wachten met opgeheven klauwtjes tot ze kunnen overstappen op een gastheer. Eenmaal overgestapt lopen ze vaak naar een specifiek plaats. Bij veel dieren hechten de nimfen ze zich bij de oren of de neus. De volwassen teken kunnen zich overal vastbijten. Tussen de 25% en de 50% van de teken is besmet met de borrelia burgdorferi bacterie en dit percentage blijkt nog steeds te stijgen. Controleer jezelf en anderen goed na een wandeling en verwijder eventuele teken zo snel mogelijk met een tekentang. Controleer daarna nog regelmatig de beetplaats op eventuele verkleuringen.