Als je iets over deze zwam te weten wilt komen, kom je al snel in een wirwar van namen terecht. Ten eerste is dit niet de enige paddenstoel met deze naam, ook het zilveren boomkussen (Reticularia lycoperdon) wordt vaak Boompuist genoemd. Zijn Latijnse naam zelf heeft ook heel wat veranderingen ondergaan, zo stond hij ook bekend als Leptophorus-, Oligoporus- en Polyporus ptychogaster, maar sinds 1996 heet hij officieel Postia ptychogaster.

Als je deze zwam in een gids opzoekt, noemt men hem echter ook nog wel Ptychogaster albus, Ptychogaster fuliginoides of zelfs Ptychogaster pulverulentus. Al die verwarring ontstaat wel vaker bij zwammen die een onvolmaakt (ongeslachtelijk, anamorf) en een volmaakt (geslachtelijk, teleomorf) stadium kennen. Deze twee vormen van eenzelfde soort zien er soms heel anders uit en werden tot ver in de 20^e eeuw vaak als twee verschillende soorten beschreven. Zo beschrijft Ewald Gerhardt de anamorfe vorm in mijn Paddenstoelengids uit 1997 bijvoorbeeld nog steeds als Ptychogaster albus en de teleomorfe vorm als Oligoporus ptychogaster.

De anamorfe (hier afgebeelde) vorm van de boompuist is redelijk algemeen. Hij ziet er dan uit als een half bolvormig kussen van 3 tot 10 cm breed, is wit tot lichtbruin en borstelig tot viltig behaard. Soms vind je hem met gelige guttatiedruppels. Deze anamorfe vorm kan bruin kleuren en in poeder uiteenvallen. De boompuist leeft op dode takken en stronken van naaldbomen en veroorzaakt bruinrot. Deze exemplaren zijn bij De brand op afgezaagde dennenstronken gevonden.

De boompuist is eigenlijk een buisjeszwam, iets wat je alleen aan zijn geslachtelijke vorm kunt zien. Deze teleomorfe vorm (niet afgebeeld) is echter erg zeldzaam. De Boompuist heeft dan kleine buisjesdragende hoedjes of is een hoedloze buisjeslaag die je dan op of vlak naast het kussen kunt vinden.

Klik hier voor een teleomorfe vorm van de boompuist.