Van deze uitzonderlijk soortenrijke familie komt in Nederland slechts één soort voor. Deze boomkikker (hyla arborea) staat op de Rode Lijst en wordt beschermd door de Flora en Faunawet. In heel Europa is het boomkikker bestand sterk teruggelopen. Omdat de boomkikkers net als alle amfibieën ook door hun huid ademhalen zijn ze extra kwetsbaar voor watervervuiling. Om deze reden wordt de aanwezigheid van amfibieën in een biotoop als graadmeter voor de gezondheid van een milieu gebruikt. De enorme terugloop van de boomkikker populatie wordt echter niet alleen door milieuvervuiling maar vooral ook door biotoopverlies veroorzaakt.

Deze 3 tot 4 cm kleine kikkers zijn de enige Nederlandse kikkers met hechtschijfjes aan de vinger- en teentoppen. Samen met hun ‘kleverige’ buikhuid zijn ze in staat om vertikaal tegen een glasplaat op te klimmen. Ze hebben een duidelijke donkere streep vanaf het neusgat tot aan de liezen en zijn overwegend egaal groen. Er kunnen echter ook donkerbruine, grijze of gele exemplaren voorkomen.

De paarroep van deze kikkers is buitengewoon luid. Een roepend mannetje kan op een afstand van 50 meter nog 87 decibel halen, bijna het geluidsniveau van een pneumatische hamer. Het strottenhoofd van zo’n mannetje komt dan ook overeen met één vijfde van zijn totale lichaamslengte. Een roepend mannetje verliest per seizoen bijna 15% van zijn lichaamsgewicht. Soms komen er ook ‘satellietmannetjes’ voor. Deze kleine ’seksparasieten’ verdoen hun tijd niet met roepen maar gebruiken hun extra energie om te paren met de vrouwtjes die door de roepende mannetjes zijn gelokt. Na paring kan een vrouwtje tussen de 200 en 1400 eieren voortbrengen. De meeste daarvan vallen ten prooi aan grote insectenlarven, vissen en andere kikkers. De volwassen kikkers worden vooral belaagd door vogels, zoals reigers en uilen. In Nederland komt de boomkikker oa. nog voor in het natuurgebied De Brand. Hier vind je ze soms verstopt tussen de bramenbladeren. Ze zijn totaal niet schuw en vertrouwen volledig op hun schutkleuren.

Het blijven vooral bemesting, pesticiden en het verdwijnen van kleine poelen, houtwallen en verwilderde bosranden die de grootste bedreiging voor deze mooie kikkersoort vormen.