Toen ik deze foto in 2006 determineerde, dacht ik dat het een peervormige stuifzwam (Lycoperdon pyriforme) was. In mijn padenstoelengids was dit de enige zwam die het meest in de buurt kwam. Dit is echter helemaal geen paddenstoel maar een slijmzwam. Om precies te zijn de bloedweizwam (Lycogala epidendrum, maar je komt hem ook vaak tegen onder de namen: blote billetjeszwam of gewone boomwrat.

De bloedweizwam leeft op dood hout dat al vrij ver is vergaan en is algemeen. Het vruchtlichaam begint lichtroze en kleurt later in de reproductieve fase via geelbruin naar grijszwart. Als hij rijp is barst de huid open en komen de grijze sporen vrij. De vruchtlichamen zijn ongesteeld, tussen een halve en anderhalve centimeter groot en groeien in kleine, onderling soms contact makende, bollen bij elkaar.

De familie naam Lycogala betekent wolvenmelk. De Engelse naam van deze slijmzwam is ook wolfs milk. Uit het onrijpe vruchtlichaam kan een dikke roze vloeistof lekken, die de wetenschappers blijkbaar deed denken aan de melk van een wolf. Wolvenmelk is echter niet roze maar transparant wit. Het enige dier dat roze melk geeft is het nijlpaard. De familienaam van de peervormige stuifzwam had toevallig genoeg ook met wolven te maken. Lycoperdon laat zich namelijk vertalen als wolvenscheet.

Lees ook: Peervormig draadwatje (Trichia decipiens), Plasmodiale slijmzwammen (Myxogastria) en Heksenboter (Fuligo septica).