Veel vaker dan we denken zit er speling in onze waarneming, er zit een forse ruimte tussen wat we zien en hoe het is. Onze hersenen ordenen alles wat we waarnemen en proberen daar een begrijpelijk geheel van te maken. We kijken dus niet met onze ogen, maar met onze geest. Onze hersenen brengen orde in de chaos die onze zintuigen ze voeden. Maar interpretatie kost energie en de natuur houdt er niet van om die te verspillen. Onze hersenen zijn dus aangeboren lui en volgen meestal de weg van de minste weerstand. Als iets lijkt op wat je kent, zal het hoogstwaarschijnlijk ook wel zijn wat je denkt.

Af en toe vallen onze hersenen door de mand en slaat hun interpretatie volledig de plank mis. Meestal doen we dat dan af als een speling van het licht. Het is echter nooit het licht dat onze ogen bedriegt, het zijn onze hersenen die ons voor de gek houden. Alleen klinkt dat alsof er iets met ons mis is en dus praten we liever over een illusie en een speling van het licht dan over een hersenschim of waanvoorstelling.

Dit behang zit keurig strak tegen de muur, er zitten geen blazen in, het is slechts een “trick of the light”. Pas toen ik het behang aanraakte en mijn handen me daarvan overtuigden, geloofde ik het.

Lees ook: Negatieve vitrages, Pareidolie in het riet, De kanalen van Mars en Ockhams scheermes.