Je houdt ervan of je verfoeit ze, er is bijna geen middenweg. Hoewel vrijwel iedereen zeeslakken lust, mosselen gaan tenslotte grif over de tong, zijn de meeste mensen minder enthousiast over landslakken. Behalve in Frankrijk, daar is men er dol op. De meest gewaardeerde landslak is de wijngaardslak, een forse grijsbruine slak die al eeuwen lang wordt verzameld. De Romeinen waren de eerste die de wijngaardslak in noordwest Europa importeerden en sindsdien is het de meest gegeten landslak ter wereld, al was het maar omdat gedurende de Middeleeuwen het eten van slakken tijdens de vastentijd was toegestaan.  Monniken kweekten ze dan ook op grote schaal. Een slak is tenslotte geen vlees of vis.

Tijdens onze vakantie aan de Frans-Zwitserse grens stonden we op een klein grasveldje naast wat ruwe begroeiing. Toen we er een natte nacht met de tent hadden doorgebracht, was het veldje de volgende ochtend bezaaid met wijngaardslakken.  Hoewel ik mijn gezin er niet toe kon verleiden om ze voor het avondeten te rapen, waren andere campingbezoekers minder schuw. Al na een half uurtje was er geen slak meer te bekennen.

Lees ook: Rotganzen en aswoensdag.