De mate van onze individualiteit is niet afhakelijk van het individu maar van de groep. Des te groter de groep des te minder de individualiteit.

Dat komt door onze neiging tot groepsgedrag, we zijn tenslotte kuddedieren. Als je twee mensen bij elkaar zet, kunnen ze het met elkaar eens of oneens zijn. Zet je echter duizend mensen bij elkaar, dan zullen ze het vrijwel allemaal met elkaar eens zijn. De kans dat een eenzame wandelaar een drenkeling uit een sloot vist, is heel wat groter dan dat deze drenkeling wordt gered als hij op een drukke dag in een Amsterdamse gracht gaat watertrappelen. Een massa is nu eenmaal intellectueel en moreel minder vaardig dan een individu. Hierdoor reageert een massa ook altijd irrationeler en impulsiever. In een massa verliest een mens al snel zijn eigen verantwoordelijkheidsbesef. Als je niet zeker weet wat je moet doen doe je maar hetzelfde als de rest. En laten we eerlijk zijn, wie weet nou altijd zeker wat hij moet doen? Het is nu eenmaal niet makkelijk om in je eentje tegen 999 anderen te moeten opstaan.

Wat mensen tegen een enkeling durven uiten, verzwijgen ze vaak voor de groep. Ik merk het tijdens vergaderingen, vlak voor een bijeenkomst zie je individuen elkaar opzoeken en hoor je ze kritische opmerkingen maken. Dan durven ze nog op teentjes te trappen. Tijdens de vergadering is het echter een heel ander verhaal. Het enige dat dan nog wordt ingetrapt zijn open deuren. En net zoals het vaak leuker is om met een groep iemand uit te lachen dan uitgelachen te worden is de kans dat iemand de pispaal van de vergadering te hulp schiet ongeveer even groot als bij die drenkeling in de Amsterdamse gracht.

Onze kostbare individualiteit wordt een lachertje als we ons in een groep bevinden, we zijn slechts individuen als we op onszelf zijn.

lees ook gratis griepprik