Indubitably was één van de eerste Engelse woorden waar ik mijn tong maar moeilijk omheen kon krijgen. Ik kwam het tegen bij Conan Doyle’s zijn Sherlock Holmes verhalen en ben het daarna zelf ook gaan gebruiken. Telkens als ik zo’n mooi woord tegen kom probeer ik het me eigen te maken en het aan mijn vocabulaire toe te voegen. Sommige van deze bijna onbegrijpelijk lange woorden hebben een heel eigen ritme en schoonheid.

Maar als het gaat om wat nu het langste en moeilijkste Engelse woord is, twijfel ik tussen floccinaucinihilipilification en honorificabilitudinitatibus. De eerste wordt vaak gezien als het langste woord in de Engelse taal en betekent de handeling of gewoonte om iets als onbelangrijk af te doen. De tweede komt uit Shakespeare’s komedie Love’s labour’s Lost en zou je kunnen vertalen als “ontvankelijke eerbaarheid”. In deze komedie converseren twee pedante schoolmeesters in een mengelmoes van Latijn en pretentieus Engels. Hierin zegt de komische Costard het volgende over het gesprek: "O, they have lived long on the alms-basket of words. I marvel thy master hath not eaten thee for a word; for thou art not long by the head as honorificabilitudinitatibus: thou art easier swallowed than a flap-dragon."

Maar misschien is het mooiste lange woord wel hippopotomonstrosesquippedaliofobie, de angst voor lange woorden.