De natuur is niet zo creatief als we vaak denken. Ze werkt volgens vaste patronen en probeert steeds hetzelfde. Dat is de reden dat ze vaak dezelfde oplossingen voor dezelfde problemen vindt. Convergerende evolutie, het tot stand komen van vergelijkbare adaptaties bij verschillende soorten, is dan ook een bekend fenomeen.

Van alle levende wezens (dieren en planten) tellen de kevers verreweg de meeste soorten. Ondanks de onnoemelijke variaties tussen deze verschillende soorten vind je ook hier toch vaak dezelfde adaptaties terug. Eén daarvan is het verlengen van lichaamsdelen, zoals kaken, hoornachtige uitsteeksels en poten. De Harlekijnkever is bij lange na niet de enige boktor (Cerambycidae) met extreem verlengde poten. Je vindt deze aanpassing ook bij Cetoniidae (rozenkevers), Dynastidae (neushoornkevers), Chrysomelidae (haantjes), Scarabaeidae (mestkevers), Euchiridae (langarmkevers) en Curculionidae (snuitkevers).

Cheirotonus gestroi is een langarmkever die in de hooglandbossen van Thailand leeft. De larven ontwikkelen zich in rottend hout en worden het meest in grote alleenstaande dode bomen gevonden. Het duurt gemiddeld 3 tot 4 jaar voor de larven volgroeid zijn. De mannetjes en vrouwtjes lijken sprekend op elkaar, ware het niet dat de voorpoten van het mannetje fors zijn vergroot. Vermoed wordt dat het mannetje het vrouwtje hiermee tijdens de paring in bedwang houdt. De kevers kunnen goed vliegen en komen ’s nachts vaak op licht af. De volwassen kevers voeden zich met rottend fruit en plantensap.

Cyrtrotrachelus buquetti (reuze bamboe snuitkever) is een kever die zich heeft gespecialiseerd in het eten van jonge bamboescheuten. Hij wordt gezien als een plaag, leeft net als Cheirotonus getroi in Thailand en heeft dezelfde lichaamsaanpassing van vergrote voorpoten.

Klik hier voor meer foto's van tropische kevers.